geen gevoel voor richting, geen weg, geen benzine!
Door: irmavandesluis
Blijf op de hoogte en volg irma
14 Oktober 2011 | Cambodja, Phnom-Penh
hallo luitjes
het is alweer een aantal dagen geleden dus dacht ik het word maar weer eens tijd.
De weg die ik graag had willen nemen langs de mekong naar kratie, bestaat op dit moment effe niet!( alles is weg en huizen staan onderwater)
maar gelukkig zijn we niet voor 1 gat gevangen en proberen de volgende dit gaat goed totdat ik in het plaasje chlong de verkeerde weg neem ( muts die ik ben en er zijn er al zo weinig!) affijn ik daar dus lekker rijden op een weggetje dat steeds smaller begint te worden maar ik heb het prima naar mijn zin.als ik besluit even iets aan de kant van de weg te gaan drinken en ik op de landkaart aanwijs waar ik denk naar toe te gaan, schudden ze allemaal nee!oeps nee toch! en jawel hoor zeker 25km en ik kan je vertellen daar doe je lang over! eindelijk weer op de goede weg ( en toch wel uren later dan dat de bedoeling was) begint mijn motor te haperen.
HET ZAL TOCH NIET? JA TOCH WEL!ik zit zonder benzine!de eerste die ik tegen kom hou ik aan met handen en voeten leg ik uit dat ik benzine nodig heb en nog geen minuut later zit ik bij hem achter op en tuffen we opweg naar een fles goud en 5 minuten later tuf ik weer verder met een grijns van oor tot oor WAT EEN GEWELDIGE,LIEVE MENSEN HIER.
En zo rij ik nog voordat het donker is kratie binnen en vindt een goede welverdiende slaapplek.
Kratie: deze plaats staat bekent om zijn dolfijnen in de buurd dus denk laat ik een poging wagen.vaak is het zo dat ze er dan net niet zijn, maar deze keer is dat anders aan het einde van de middag z,on 30km van kratie een bootje geboekt en vreselijk genoten van de dolfijnen om mij heen en de zonsondergang.
heelaas zijn ze zo sneldat er geen foto,s van zijn maar bijzonder vond ik het wel!
elke ochtend heb ik hier mijn ontbijt tegenover het locale ziekenhuis dit is een klein open hok met een paar bedden erin.Buiten staan banken en liggen de patienten ook op houten bedden.er is 1 dokter en die neemt bij iedereen wat bloed af legt dit onder zijn microscoop kijkt vervolgens en dan gebeurd er bij iedereen hetzelfde, ze krijgen allemaal een infuus(aan een bamboe stok)
ik zie dit in elke plaats gebeuren waar ik doorheen rij. Ben er bij 1 naar binnengegaan maar heelaas ze spreken geen engels. je ziet ze zelfs achter op de motor met infuus en al dit is al een heel normaal gezicht voor mij geworden.
Van kratie ben ik doorgegaan naar stung streng ook hier loopt een weg langs de mekong en deze is nog intact ook! hij is zwaar loeier zwaar om op te rijden gaten,kuilen, alles wat je maar kan bedenken en hoe verder ik kom hoe slechter het pad word tot dat het veranderd in een modder poel en ik muur maar dan ook muur vast kom te zitten tot aan mijn motorblok en er twee man aan te pas moeten komen om mij uit de modder te trekken. Ik vraag mij dan ook af is dit wel verstandig ? en hoe is de weg verderop? Dit wordt mij al gauw duidelijk gemaakt ze wijzen op mijn schoenen en motor en zeggen nu tot en met je enkels verderop tot aan je knieen! EINDE VERHAAL DUS VOOR DEZE WEG EN KAN WEER OMKEREN!
ik was vanmorgen al vroeg vertrokken en om 2 uur smiddags ben ik pas 40km verder!toch ook nu red ik het weer om voor het donker in stung streng aan te komen.
Stung streng vind ik niets aan gelijk al niet! de mensen zijn of lijken in ieder geval minder vriendelijk en de sfeer voelt hier geladen aan. Eerst was mijn plan om dwars door het land richting siem reap te rijden, maar dit is echt geen optie de hoeveelheid regen en de staat van de weg gooit roet in het eten De boot dan? er gaat er maar 1 en die gaat naar de grens van laos. ik baal verschikkelijk maar er zit niets anders op dan een groot gedeelte totaan kompong cham weer terug te rijden. ik besluit dit dan ook maar gelijk de volgende dag te doen.
Vaak moet ik onder weg schuilen voor de regen (simpelweg omdat er dan niet meer te rijden valt) dit is vervelend vooral omdat ik oa al twee dagen in natte stinkende gympies rond loop/rij (hotels zijn niet blij met mij) maar het leuke ervan is je komt wel bij de mensen thuis! vandaag was het weer zo ver ik beland bij een gezinnetje met 6 kinderen het hutje is van hout met een houten veranda ervoor het dak loopt af en is van golfplaten gemaakt.iedereen schuift wat in zodat ik erbij kan! algauw onderzoeken ze mij van top tot teen ze bekijken mijn voeten,voelen eraan en mijn handen ook dat vinden ze intresant maar het aller mooiste vinden ze nog wel mijn neus. Wij in europa hebben grote neuzen (en ik ben gezegend met een grote gok) hier in cambodja hebben ze platte neuzen en die van ons vinden ze vreselijk mooi! moeders de vrouw pakt een pan met rijst zet deze onder het golfplaten dak en zo stroomt het regenwater de pan weer in en vult ze nog even een jerrycan met regenwater! ik trakteer iedereen op een zakje chips en een uurtje later word ik weer vrolijk uitgezwaait! kijk de regen is erg verveld maar dit soort ervaringen zijn goud waard.
nu zit ik weer in kratie en over een dag of drie hoop ik in seam riep te zijn wel heb ik gehoord dat ook deze plaats onder water staat maar komen zal ik er! al moet ik de motor op een truck zetten.
TOT GAUW EN VEEL LIEFS IRMA
PS nog 1 ding vandaag werd en een bed vervoerd 2 persoons op de mo
het is alweer een aantal dagen geleden dus dacht ik het word maar weer eens tijd.
De weg die ik graag had willen nemen langs de mekong naar kratie, bestaat op dit moment effe niet!( alles is weg en huizen staan onderwater)
maar gelukkig zijn we niet voor 1 gat gevangen en proberen de volgende dit gaat goed totdat ik in het plaasje chlong de verkeerde weg neem ( muts die ik ben en er zijn er al zo weinig!) affijn ik daar dus lekker rijden op een weggetje dat steeds smaller begint te worden maar ik heb het prima naar mijn zin.als ik besluit even iets aan de kant van de weg te gaan drinken en ik op de landkaart aanwijs waar ik denk naar toe te gaan, schudden ze allemaal nee!oeps nee toch! en jawel hoor zeker 25km en ik kan je vertellen daar doe je lang over! eindelijk weer op de goede weg ( en toch wel uren later dan dat de bedoeling was) begint mijn motor te haperen.
HET ZAL TOCH NIET? JA TOCH WEL!ik zit zonder benzine!de eerste die ik tegen kom hou ik aan met handen en voeten leg ik uit dat ik benzine nodig heb en nog geen minuut later zit ik bij hem achter op en tuffen we opweg naar een fles goud en 5 minuten later tuf ik weer verder met een grijns van oor tot oor WAT EEN GEWELDIGE,LIEVE MENSEN HIER.
En zo rij ik nog voordat het donker is kratie binnen en vindt een goede welverdiende slaapplek.
Kratie: deze plaats staat bekent om zijn dolfijnen in de buurd dus denk laat ik een poging wagen.vaak is het zo dat ze er dan net niet zijn, maar deze keer is dat anders aan het einde van de middag z,on 30km van kratie een bootje geboekt en vreselijk genoten van de dolfijnen om mij heen en de zonsondergang.
heelaas zijn ze zo sneldat er geen foto,s van zijn maar bijzonder vond ik het wel!
elke ochtend heb ik hier mijn ontbijt tegenover het locale ziekenhuis dit is een klein open hok met een paar bedden erin.Buiten staan banken en liggen de patienten ook op houten bedden.er is 1 dokter en die neemt bij iedereen wat bloed af legt dit onder zijn microscoop kijkt vervolgens en dan gebeurd er bij iedereen hetzelfde, ze krijgen allemaal een infuus(aan een bamboe stok)
ik zie dit in elke plaats gebeuren waar ik doorheen rij. Ben er bij 1 naar binnengegaan maar heelaas ze spreken geen engels. je ziet ze zelfs achter op de motor met infuus en al dit is al een heel normaal gezicht voor mij geworden.
Van kratie ben ik doorgegaan naar stung streng ook hier loopt een weg langs de mekong en deze is nog intact ook! hij is zwaar loeier zwaar om op te rijden gaten,kuilen, alles wat je maar kan bedenken en hoe verder ik kom hoe slechter het pad word tot dat het veranderd in een modder poel en ik muur maar dan ook muur vast kom te zitten tot aan mijn motorblok en er twee man aan te pas moeten komen om mij uit de modder te trekken. Ik vraag mij dan ook af is dit wel verstandig ? en hoe is de weg verderop? Dit wordt mij al gauw duidelijk gemaakt ze wijzen op mijn schoenen en motor en zeggen nu tot en met je enkels verderop tot aan je knieen! EINDE VERHAAL DUS VOOR DEZE WEG EN KAN WEER OMKEREN!
ik was vanmorgen al vroeg vertrokken en om 2 uur smiddags ben ik pas 40km verder!toch ook nu red ik het weer om voor het donker in stung streng aan te komen.
Stung streng vind ik niets aan gelijk al niet! de mensen zijn of lijken in ieder geval minder vriendelijk en de sfeer voelt hier geladen aan. Eerst was mijn plan om dwars door het land richting siem reap te rijden, maar dit is echt geen optie de hoeveelheid regen en de staat van de weg gooit roet in het eten De boot dan? er gaat er maar 1 en die gaat naar de grens van laos. ik baal verschikkelijk maar er zit niets anders op dan een groot gedeelte totaan kompong cham weer terug te rijden. ik besluit dit dan ook maar gelijk de volgende dag te doen.
Vaak moet ik onder weg schuilen voor de regen (simpelweg omdat er dan niet meer te rijden valt) dit is vervelend vooral omdat ik oa al twee dagen in natte stinkende gympies rond loop/rij (hotels zijn niet blij met mij) maar het leuke ervan is je komt wel bij de mensen thuis! vandaag was het weer zo ver ik beland bij een gezinnetje met 6 kinderen het hutje is van hout met een houten veranda ervoor het dak loopt af en is van golfplaten gemaakt.iedereen schuift wat in zodat ik erbij kan! algauw onderzoeken ze mij van top tot teen ze bekijken mijn voeten,voelen eraan en mijn handen ook dat vinden ze intresant maar het aller mooiste vinden ze nog wel mijn neus. Wij in europa hebben grote neuzen (en ik ben gezegend met een grote gok) hier in cambodja hebben ze platte neuzen en die van ons vinden ze vreselijk mooi! moeders de vrouw pakt een pan met rijst zet deze onder het golfplaten dak en zo stroomt het regenwater de pan weer in en vult ze nog even een jerrycan met regenwater! ik trakteer iedereen op een zakje chips en een uurtje later word ik weer vrolijk uitgezwaait! kijk de regen is erg verveld maar dit soort ervaringen zijn goud waard.
nu zit ik weer in kratie en over een dag of drie hoop ik in seam riep te zijn wel heb ik gehoord dat ook deze plaats onder water staat maar komen zal ik er! al moet ik de motor op een truck zetten.
TOT GAUW EN VEEL LIEFS IRMA
PS nog 1 ding vandaag werd en een bed vervoerd 2 persoons op de mo
-
14 Oktober 2011 - 13:14
Bertus:
GEWELDIG !!!!! wat een avontuur....
het geeft je het gevoel dat je LEEFT.
geweldig die onverwachte gebeurtenissen en dan de oplossing van de lokale bevolking (dat benzine probleempje kwam me even bekend voor...hadden wij in NEPAL ook niet zoiets ?? haha)
blijf ons verassen !!!! geweldige verhalen
groet Broertje -
14 Oktober 2011 - 15:39
Stephanie:
Wauw! En wij maar moeilijk doen met een verhuiswagen....... ;-) -
15 Oktober 2011 - 18:36
Lydia:
Haa Bella,
Wat lijkt me dat erg, die regen en overstroomde gebieden, zo troosteloos. Maar jij slaat je, zoals gewoonlijk, er fatastisch doorheen.
Die dolfijnen vind ik wel zeer interessant! Zulke mooie en intelligente dieren.
Dat brengt mij op Morgan, onze knuffel orka. Zij gaat toch naar Teneriffe, want de minister heeft in al zijn wijsheid besloten dat dit het beste voor haar is.
Verder heeft het Koningshuis ook bezuinigd, zo heeft het volk te horen gekregen. Ach, die Bea toch....! Ook hebben wij Nederlanders ons aangesloten bij de Occupy beweging, dit is de beweging die aan het demonstreren is tegen het grote geld en de paar mensen die heel veel verdienen aan het belazeren van andere mensen. Dit doen ze door bijvoorbeeld pleinen te bezetten, je weet wel, net als destijds in Egypte. Hier op het Malieveld en het Beursplein en in Amerika op Wallstreet. Het breidt zich uit over de hele wereld. Wie weet, kom je het ook nog tegen.
Met Inge gaat het steeds iets minder, zij neemt steeds meer afscheid van wat ze gewend was te doen, maar het gaat met kleine stapjes gelukkig. Langzaam komt er enige acceptatie, maar het is nog niet zover.
Hier is inmiddels de herfst in volle gang en de nachtvorsten zijn onderweg. Maar buiten dat we ook veel regen hebben gehad, zijn er ook mooie dagen tussen. Zelf ben ik druk met het voorbereiden van verschillend concerten en dat is altijd leuk. Woensdag moet ik weer zingen bij een uitvaart in Nijmegen en omdat Luke en Robin de Auto meehebben, zij gaan naar Cochem (Ellen`s huisje), moet ik met de trein. Zou ik dat dat wel kunnen denk je? Haha.
Nou genoeg geleuterd, dikke knuf van Lydia XXX -
15 Oktober 2011 - 21:49
Sander:
Hey lieve Irma effe een berichtje van mij. Je begrijpt dat ik helemaal niet jaloers ben na het lezen van jouw berichtjes over Cambodja. Dat avontuurlijke gedoe, met zo'n motor over van die modderige wegen enzo lijkt mij helemaal niets. Gelukkig ben ik nog in NL, heerlijk aan het werk. Het is 's nachts een graadje of 3 , ik zit nu heerlijk romantisch op mijn Ikea kleed voor mijn elektrische kacheltje, heerlijk!!!!!
Nu effe serieus....... wat een prachtig verhaal zeg, je geniet weer enorm van alle indrukken die dit prachtige land te bieden heeft. Wat leuk dat je zoveel contact heb met de lokale bevolking, dat je heerlijk je eigen weg gaat. Enne die dolfijnen in Kratie vond ik toen ook fantastisch. De bevolking herinner ik mij als erg vriendelijk en op een mooie manier trots, vind jij dat ook? Blijf vooral zo doorgaan Irma, geniet van dit avontuur.
X Sander
P.s. Morgen heb ik ook een tripje, maar dan in de vorm van ayahuasca!!!!!! -
15 Oktober 2011 - 23:14
Mink "_" :
Goedemorgen Kippie!Wat heb ik gelachen, om het eerste gedeelte van je verhaal !!!HEEEERlijk en ja, inderdaad, leedvermaak. Kosterlijk.Ik kom er maar eerlijk voor uit. ( toch ook maar blond?). Zoals je weet, heb je ook een gaskabel, wanneer hebben ze voor het laatst het gas gecontroleerd ? Anders sta je zo weer met pech!!!!! Toch kan ik wel lezen dat je wat geleerd hebt,ondertussen.
B.v. van het kip en het ei verhaal. Ik las dat je tegenwoordig tegenover het ziekenhuis je ontbijt nuttigt !.En dat ze een infuse OOK achter op een brommer kunnen monteren. De techniek staat voor niets. Verder vind ik,dat je wel wat zuiniger op je schoenen mag zijn (zo hebben je ouders je niet opgevoed).
Het tweede gedeelte van je verhaal vond ik wel wat triest. Wat zal jij nat en smerig zijn geweest.Pluspunt was wel, dat het niet koud was.En een warm onthaal door dat gezin maakt ook een hoop goed.Wees blij, dat je zo lekker slank ben. Nu was het een kwestie van opschuiven en je kon er tussen.Als ik was langs gekomen, had IEDEREEN naar buiten gemoeten inklusief eventuele INBOEDEL!!!!!!! hahahhihihi Zie je het voor je. En als ik was opgestaan had ik het huis op mijn rug meegenomen ( Als een Slak ) hihihi.
Nou, Kippie, dit was mijn porsie onzin, voor nu, dan even.
Ploeter voorzichtig voort en neem geen risico's!!!!!!!!!!!!!!!! -
16 Oktober 2011 - 08:47
Ellen:
Ben net zelf terug in Nederland en het weer ziet er goed uit maar het is koud.Wat een prachtige tijd maak jij toch door,ik ben best jaloers.We hoeven tegen jou niet te zeggen,zorg goed voor jezelf wand dat doe je wel.en anders dan weet je het he DR VOS. tot de volgende ronde.xxxx -
18 Oktober 2011 - 08:43
Ron:
Gote neus natte schoenen en de verkeerde kant op gaan.? Echt iets voor Irma! Toff zoals je daar bezig bent in dat waterijke landje wat langzamerhand op ons eigen landje begint te lijken. Veel plezier en ik kijk weer uit naar het volgende verslag. Gr ron.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
